ORDA KARINCA DEV,İNSAN BİR NOKTA

Can teslim fermanı,alınmaz geri.

Ne bir saniye geç, ne de ileri.

Emanet verilir,farketmez yeri.

Virane,tenhada, köşkte ,konakta.

Ruh arı misali,kovanda kalmaz.

Kırık testi gibi,bir daha dolmaz.

Ardındaki hayrın faydası olmaz.

Kurbanlar kesilse altın sunakta.

Verilen mühlette alır sıraya.

Ne şöhrete bakar, ne de paraya.

Akıbette varır yolun oraya.

Dönülmez geriye ,çıkmaz sokakta.

Üç,beş metre bezden,kefenin çıkar.

Saltanat kaftanın,misk amber kokar.

İlk gelişin gibi başkası yıkar.

Bazen mermer bazen, tahta yunakta.

Katılmadan önce göç kervanına.

Çıkarırlar seni,kul divanına.

Yolcularlar seni hoş mekanına.

Helallık istenir,o son durakta.

Ne sultanlık kalır ne esaretin.

Canlıya ziyafet,bütün cesedin.

Çürür beden kalmaz ,bir dirhem etin.

Orda karınca dev, insan bir nokta.

Hakka yürür isem, kalmayın yasta.

Rabbim yardım etsin,en son nefeste.

Dost Yusuf’um bu can,uçsa kafeste.

Tenimiz birleşir,kara toprakta.

Yusuf ÇILDIR